ฉันมีรอยยิ้มพิมพ์ใจ
โลกของฉันสดใส
สวยงามจนเกินบรรยาย
ดอกไม้บานและผลิใบ
ไม่มีแห้งเหี่ยว
โลกมีเพียงสีเดียว
มองไปไกลสุดตา
ท้องฟ้าก็ดูช่างเขียว
ถึงแม้โดดเดี่ยว
แต่ฉันก็มีความสุข
หอมกลิ่นควันของกัญชา
ทุกเวลาฉันพาตัวเอง
ออกไปค้นไปเจอ
สิ่งใดไหนที่ใจใฝ่หา
มองมันด้วยสายตา
แต่รับรู้ด้วยใจ
ผ่านควันที่พวยพุ่งไป
และฉันจะบิน
บินไปอย่างใจคิด
ลืมว่าฉันเป็นใคร
ลืมเรื่องราวมากมาย
ปลดปล่อยใจ
ให้ลอยหลุดไป
แค่มีกัญก็พอ
ฉันจะเป็นตัวฉันเอง
เสียงเพลงขัดเกลาใจ
ความรักความศรัทธา
นั้นอยู่แห่งหนใด
แม้ในทางกลับกัน
โลกนี้มันช่างโหดร้าย
จะลบเลือนมันด้วย
ความรักที่มีให้กัญ
สูดความจริงให้เต็มปอด
กอดตัวเองได้ยิ้ม
ให้ความปวดร้าวใดๆ
ฉันจะลอยล่องไปในอากาศ
ลืมว่าฉันเป็นใคร
ลืมเรื่องราวมากมาย
ปลดปล่อยใจ
ให้ลอยหลุดไป
แค่มีกัญก็พอ
ฉันจะเป็นตัวฉันเอง
เสียงเพลงขัดเกลาใจ
ความรักความศรัทธา
นั้นอยู่แห่งหนใด
แม้ในทางกลับกัน
โลกนี้มันช่างโหดร้าย
จะลบเลือนมันด้วย
ความรักที่มีให้กัญ
ฉันจะเป็นตัวฉันเอง
เสียงเพลงขัดเกลาใจ
ความรักความศรัทธา
นั้นอยู่แห่งหนใด
แม้ในทางกลับกัน
โลกนี้มันช่างโหดร้าย
จะลบเลือนมันด้วย
ความรักที่มีให้กัญ
สูดความจริงให้เต็มปอด
กอดตัวเองได้ยิ้ม
ให้ความปวดร้าวใดๆ
ฉันจะลอยล่องไปในอากาศ